یکصد و هشتمین کلیپ کوتاه هفتگی حاج ماموستا ملاقادر قادری منتشر گردید.
متن فارسی و ترجمه شده این کلیپ در ادامه آمده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دفتر امام‌جمعه پاوه؛ یکصد و هشتمین کلیپ کوتاه هفتگی حاج ماموستا ملا قادر قادری با موضوع " بدعت چیست؟ " در مورخ ۱۷/۱۱/۱۴۰۲ منتشر گردید.
الحمدلله ثم الصلوة والسلام علی رسول‌الله و علی آله و اصحابه و من والاه
السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
در محضر پروردگار برای برادران و خواهران دینی خود، درخواست عزت و سلامتی و توفیق و سعادت هر دو دنیا را دارم.
عزیزان من؛ مطلبی امروز ما، بحثی است زیر عنوان "بدعت چیست؟"
در عصری که ما زندگی می‌کنیم، باکمال تأسف اختلاف زیادی فی‌مابین ما علمای دین رخ داده و مردم را هم به اختلاف خود سرگرم نموده‌ایم که فلان مسئله و فلان موضوع بدعت و خارج از دین است.
این مسئله بیشتر در میان کسانی مطرح است که درس دین را خوانده‌اند؛ مردم ما هم لاجرم در مسجد پشت سر این افراد نماز می‌خوانند و همان‌گونه که در نماز به آنها اقتدا می‌کنند حرفشان را هم می‌پذیرند و وقتی می‌گویند: فلان مسئله بدعت و خلاف دین است، تحت تأثیر قرار می‌گیرند و آن را انجام نمی‌دهند.
در مسجدی دیگر که جمعی پشت سر یک روحانی دیگر نماز می‌خوانند و به او اقتدا می‌کنند، اگر بگوید فلان مسئله بدعت نیست، آن را انجام می‌دهند.
در اینجا بین دو ماموستا و بین مردم دو مسجد بر سر اینکه فلان عمل بدعت است یا بدعت نیست، اختلاف درست می‌شود.
اما بدعت چیست؟
«بدعت» ازنظر لغت یعنی اختراع چیز تازه‌ای که قبلاً در میان جامعه وجود نداشته است و در اصطلاح دین و شریعت اسلام نیز «بدعت» به معنی درست کردن و فراهم نمودن برنامه‌ای است که قبلاً در کتاب و سنت و اجماع و برنامۀ سلف ما وجود نداشته ولی ما امروز از آن به‌عنوان برنامۀ دین استفاده می‌کنیم.
در اینجا فقهای ما می‌فرمایند: بدعت هرچند چیز تازه‌ای است، اما اگر مخالف شریعت اسلام باشد، حتی اگر حضرت ابوبکر صدیق (رض) هم آن را اضافه کرده باشد، ما آن را قبول نداریم و اگر موافق برنامۀ دین و قرآن کریم و سنت رسول‌الله (ص) و اجماع اصحاب باشد و یا مخالف آنها نباشد، برای ما یک امر پسند و مقبول است و آن را «بدعۀ حسنه» می‌دانیم.
در منطقۀ کوردنشین بیشتر بر سر سه موضوع اختلاف وجود دارد.
۱-تلقین میت؛ جمعی تلقین میت را به سبک امروز بدعت می‌دانند و آن را بر سر جنازۀ اموات نمی‌خوانند ولی جمعی دیگر تلقین را یک امر پسند و «بدعۀ حسنه» می‌دانند و آن را می‌خوانند و معتقدند برای افراد زنده ارشاد و نصیحت است.
۲-جشن میلاد پیامبر بزرگوار اسلام (ص)؛ این مراسم را در بعضی مساجد اهل سنت در منطقۀ کردنشین برگزار می‌کنیم و آن را یک کار پسند و «بدعۀ حسنه» و ارشاد و نصیحت و تجلیل از پیامبر بزرگوار اسلام (ص) می‌دانیم و بعضی هم چون این مراسم درزمان پیامبر اسلام (ص) و خلفای راشدین نبوده، آن را یک برنامه اضافه می‌دانند و اعتقادی به برگزاری آن ندارند و می‌گویند «بدعه» است.
۳-جهر در خواندن تسبیحات بعد از نمازهای یومیه با صدای بلند؛ تسبیحات بعد از نماز و ۳۳ بار سبحان‌الله و ۳۳ بار الحمدلله و ۳۳ بار الله‌اکبر و یک‌بار لااله‌الاالله گفتن، سنت پیامبر اسلام است و همه آن را قبول داریم اما جمعی معتقدند باید با صدای بلند ادا شود و جمعی دیگر می‌گویند جهری گفتن تسبیحات بدعت است و هر کس باید آرام برای خود آنها را تکرار کند.
به خدمت امام شافعی می‌رویم و از این بزرگوار در خصوص بدعت و جایگاه آن سؤال می‌کنیم.
این امام بزرگوار می‌فرماید: بدعه دو قسمت است :
۱-بدعۀ محمود و حسن و پسند
۲-بدعۀ مذموم و سیئه
برای بدعۀ حسنه جماعت تراویح را آورده و می‌فرماید: در عصری که پیامبر اسلام (ص) در قید حیات بود، برای خود و اصحاب فردی نماز تراویح را می‌خواند اما هر گز نماز تراویح با جماعت درزمان حیات رسول‌الله (ص) اقامه نشده است و در زمان حضرت عمر (رض) و با دستور او نماز تراویح با جماعت اقامه شد و برای زنان و مردان شخصی را به‌عنوان امام جماعت تعیین نمود، درحالی‌که در زمان پیامبر اسلام (ص) و حضرت ابوبکر (رض) این‌گونه نبود حتی یک‌بار حضرت عمر (رض) از صف تراویح مساجد سر کشی کرد و وقتی صفوف مسجد را دید خیلی خوشحال شد و فرمود: «نِعمَ البِدعة» این بهترین بدعت است.
پس بدعه دو نوع است؛ اگر اهل شریعت با بدعه‌ای مخالف نباشند، کاری پسند است.
اصحاب پیامبر اسلام (ص) در حد عالی پیرو آن بزرگوار بودند. یک‌بار حضرت عمر در سفر حج خواست حجرالأسود را ببوسد. قبل از آنکه این سنگ را ببوسد، فرمود: ای سنگ؛ من می‌دانم سنگ هستی، نه نفعی می‌رسانی و نه ضرری؛ ولی چون پیامبر اسلام (ص) تو را بوسیده، به پیروی از آن بزرگوار من هم تو را می‌بوسم.
حضرت عمر اگر می‌دانست جماعت تراویح ضرر دارد، خلاف پیامبر اسلام (ص) حرکت نمی‌کرد و همچنین حضرت علی (رض) در مسئلۀ مسح خُف (خف یک نوع جوراب مخصوص است که افراد مسافر و مریض آن را می‌پوشند و لازم نیست با ادای هر نماز پای خود را بشورند بلکه در هنگام نماز دست خود را خیس می‌کنند و بر روی این جوراب‌ها می‌کشند) می‌فرماید: من در مسئلۀ خُف تابع پیامبر اسلام (ص) هستم. اگر تابع ایشان نبودم، دستم را به زیر خُف می‌کشیدم و زیر پایم را مسح می‌کردم اما من در وقت لزوم روی آن را مسح می‌کنم.
این بزرگواران خیلی حساس بوده‌اند اما علی‌رغم حساس بودن، بعضی کار را هم انجام داده‌اند ولی هیچ‌گاه خلاف کتاب و سنت نبوده است.
لذا عرض می‌کنم اگر با سه مطلب مذکور که در منطقۀ ما حساسیت روی آنها بیشتر است به‌آرامی برخورد کنیم جنگ‌ودعوایی هم وجود نخواهد داشت.
ما هم قبول داریم جشن میلاد پیامبر اسلام (ص) در زمان آن بزرگوار و در زمان خلفای راشدین برگزار نشده است و تا قرن هفتم و در دوران صلاح‌الدین ایوبی به سبک امروز ما نبوده است؛ علمای اسلام در اربیل عراق گرد هم آمدند و در این امر به اجماع رسیدند اگر ما به احترام پیامبر اسلام (ص) بتوانیم مراسمی بگیریم که در آن بدعۀ سیئه نباشد، کاری پسند و مقبول است.
ما در شهر پاوه هرساله این مراسم را به شیوه‌ای پسند برگزار کرده‌ایم و به ۳ تا ۴ هزار نفر در آن روز غذا می‌دهیم و در این زمان که تفرقه در بین ما بسیاراست دورهم جمع می‌شویم و بر پیامبر بزرگوار اسلام (ص) صلوات می‌فرستیم.
بنده معتقدم این کار ما یک کار خوب و پسند است و کاری به کار کسانی که این مراسم را انجام نمی‌دهند، نداریم و صلاح این است نافیان این مراسم هم کاری به ما نداشته باشند.
جهر در تسبیحات هم یک نوع تعلیم است، یکی از کارهای پیامبر اسلام (ص) تعلیم بوده است این هم یک درس است که امام جماعت با صدای بلند برای مأمومین مسجد تکرار می‌کند تا آنها هم تکرار کنند. این کار چه ضرری برای دین دارد؟ چرا ما باید به جان مردم بیفتیم.
در مسئلۀ تلقین میت هم باید عرض کنم، پیامبر اسلام (ص) بر سر قبر میت دعای خیر کرده است.
در حدیثی صحیح که حضرت عثمان (رض) آن را روایت کرده، آمده است: وقتی کسی فوت می‌کرد، پیامبر اسلام (ص) بر سر قبرش حاضر می‌شد و بعد از دفن می‌فرمود: برادران؛ این برادر یا خواهر شما فوت کرده است و نیاز به دعای خیر شما دارد برایش دعا کنید و از پروردگارتان بخواهید بتواند جواب سؤالات ملائکۀ پروردگار را بدهد.
به‌مرورزمان به این جملات رسول‌الله (ص) کم‌کم کلماتی اضافه شد که برای صاحبان عزا مایۀ آرامش است به شرطی که به شیوه‌ای خوب ادا شود و برای حضار موعظه و درس باشد.
بنده از خداوند متعال درخواست می‌کنم به ما توفیق دهد حتی اگر در بعضی مسائل مخالف هم هستیم، با حکمت برخورد کنیم و از جنگ و جدال بپرهیزیم. ان‌شاءالله
والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
این مطلب را به اشتراک بگذارید
• لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.
• نظرات شما پس از بررسی و بازبینی توسط گروه مدیریت برای نمایش در سایت منتشر خواهد شد.
• در صورتی که نظر شما نیاز به پاسخ دارد، پاسخ خود را در ذیل همان موضوع دنبال فرمایید.
• از نوشتن دیدگاهایتان با حروف فینگلیش جدا" خودداری کنید .