روز سه شنبه مورخ 26/ بهمن/1395 در ادامه کلاسهای هفتگی ماموستا ملاقادر قادری در مسجد قباء پاوه درس سیصد و پنجاه ویکم تفسیر قرآن کریم (درس پنجم تفسیر سوره مبارکه شعراء) با موضوع آیات 90 الی 122 ارائه شد.
در ادامه ، درس مذکور جهت استفاده دوستداران و علاقمندان كلام الهی درج شده است.
کلاس تفسیــر قــرآن کـریـم توسط حاج ماموستا ملا قــادر قــادری
درس سیصدو پنجاه و یکم
درس پنجم سوره مبارکه شعراء آیات 90 الی 122
*موضوع درس *
1-ادامه بخش دیگری از حیات حضرت ابراهیم (ع) و خطاب خداوند به قوم ابراهیم (ع) و بیان بهشت و دوزخ و تسلی به حال رسول گرامی اسلام (ص)
2-اشاره به بخشی از حیات حضرت نوح (ع) و مبارزه وی با قوم گمراهش و نهایت حضرت نوح (ع) و قوم منحرفش
** ترجمــه آیـــات**
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿90﴾
خداوند متعال بعد از بیان بخشی از حیات حضرت ابراهیم و جهالت قوم بت پرستش، به تعریف بهشت و دوزخ پرداخته است تا امیدی باشد برای اهل توحید و هشداری باشد برای منحرفین و کافران در هر عصر و زمانی؛ و می‌فرماید: در روزی «يَوْمَ لا يَنفَعُ مَالٌ وَلا بَنُونَ» خداوند بهشت را برای اهل تقوی آماده می‌کند و بهشتیان آن را از نزدیک نظاره می‌کنند.
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ ﴿91﴾
و دوزخ را به گمراهان نشان می‌دهد و کافران آن را نظاره می‌کنند.
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿92﴾
در این لحظات به کافران اعلام می‌شود، کجا هستند معبودان باطل و بت‌های مورد پرستش شما؟
مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ ﴿93﴾
ملاحظه کنید امروز غیر خدای رب‌العالمین کس دیگری صاحب قدرت نیست؛ و آیا غیر خدا کسی هست شمارا یاری کند و آیا کسی هست به یاری و کمک بیاید؟
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿94﴾
در این فاصله تمامی معبودان باطل و عابدان گمراه‌کننده به دستور خداوند به دوزخ افکنده می‌شوند.
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ ﴿95﴾
تمامی لشکریان ابلیس هم به دوزخ افکنده می‌شوند.
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ﴿96﴾
کافران به‌محض وارد شدن به دوزخ، تازه بیدار شده و باهم جنگ و جدال می‌نمایند.
تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿97﴾
و می‌گویند: قسم به خدا ما در دنیا در گمراهی زندگی کردیم.
إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿98﴾
عابدان منحرف، علت گمراهی خود را این‌چنین بیان می‌کنند؛ علت گمراهی ما این بود شماها (معبودان باطل) را باخدای رب‌العالمین شریک و مساوی می‌دانستیم.
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ﴿99﴾
ما بیچارگان را مجرمان گمراه کردند.
فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ ﴿100﴾
خیلی متأسفیم. ما امروز و برای این موقعیت حساس کسی را نداریم که از ما دفاع کند و ما را شفاعت نماید.
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ﴿101﴾
امروز میان این عذاب و سختی نه دوستی داریم و نه صدیق محب و دلنوازی.
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿102﴾
ای‌کاش مجال برگشت به دنیا می‌داشتیم و به خدای واحد ایمان می‌آوردیم و در ردیف مؤمنین قرار می‌گرفتیم.
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿103﴾
بیان این ماجرا و ذکر این قصه نشانۀ عبرت است. مع‌هذا اکثر افرادِ مخاطبِ این قصه ایمان نیاوردند.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿104﴾
(ای محمد) پروردگار توانا و مهربان است.
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿105﴾
قوم نوح در برابر رسالت وی ایستادند و تمامی پیامبران را تکذیب کردند.
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿106﴾
نوح به قومش و به‌عنوان دلسوز به برادران عشیره‌اش فرمود: چرا تقوی را پیشه نمی‌کنید و چرا به بیراهه می‌روید؟
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿107﴾
ای مردم من فرستاده و رسول امین خداوند هستم.
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿108﴾
تقوای خدا را رعایت کنید و به خدای واحد ایمان بیاورید و از من پیروی کنید.
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿109﴾
من برای این دعوت و خدمت اجر و مزدی از شماها نمی‌خواهم. اجر و مزد من با خدای ربّالعالمین است.
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿110﴾
تقوای الهی را پیشه کنید و از من اطاعت نمایید. این راه سعادت دو گیتی است.
قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ ﴿111﴾
قوم نوح در جواب دعوت نوح گفتند: چگونه ما به شما ایمان بیاوریم درحالی‌که پیروان شما همه افراد پست و بی‌نام‌ونشان‌اند.
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿112﴾
حضرت نوح گفت: من آگاهی از گذشتۀ آن‌ها ندارم و هر چه بوده‌اند، امروز مؤمن و اهل توحید و مورداحترام‌اند.
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿113﴾
پیروان من هرچه بوده‌اند و هرچه کرده‌اند، اگر شما اهل شعور و واقع‌بین باشید، حساب آن‌ها با پروردگار من است.
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿114﴾
من هر گز اهل ایمان را طرد نمی‌کنم.
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿115﴾
وظیفۀ من دعوت به توحید و هشدارِ آشکار است.
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ﴿116﴾
قوم نوح عصبانی شدند و نوح را تهدید کردند و به وی گفتند: اگر از این دعوت و برنامه‌ات دست نکشید، شمارا رجم خواهیم کرد.
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ﴿117﴾
حضرت نوح خطاب به ربّالعالمین گفت: الهی قوم و عشیرۀ من، مرا تکذیب می‌کنند و رسالتم را قبول ندارند.
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿118﴾
الهی بین من و قومم فاصله‌ای ایجاد کن. مرا و پیروان مؤمنم را از دست این قوم منحرف نجات ده و رهایی بخش.
فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿119﴾
ما نوح و مؤمنانی که پیرو وی بودند را در کشتی‌ای که پر از انسان و حیوان بود، نجات دادیم.
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ ﴿120﴾
(مؤمنین را نجات دادیم) و بقیۀ افراد و مخالفین را غرق کردیم.
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿121﴾
در این ماجرا و در بین این قصه درس و عبرت است، مع‌هذا اکثر افراد ایمان نیاوردند.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿122﴾
(ای محمد) پروردگار تو توانا و قدرتمند و مهربان است.
*** توضیح و تفسیر آیات و نتایج درس***
توضیح آیات 90 تا 104: این 15 آیه ادامۀ حیات حضرت ابراهیم (ع) است. در این 15 آیه خداوند متعال به چند موضوع به جهت تسلّی و دلگرمی و تشویق پیامبر اسلام (ص) و پیروان صادق وی ازجمله: قیامت و امکانات بهشت و مشکلات دوزخ و بحث ثواب و پاداش متقین و ندامت و پشیمانی کافران اشاره فرموده و در یک جمله؛ آیات فوق به پیامبر اسلام (ص) می‌فرمایند: راه بندگانِ صادقِ الهی، راه سخت و پرفرازونشیبی است. کسانی که درراه دعوت به توحید و رسالت و ایمان به معاد و قیامت قدم بردارند، قطعاً مشکلات خواهند داشت؛ مانند آنچه در حیات حضرت ابراهیم (ع) شاهد آن بودیم؛ و همچنین به تمام انسان‌ها اعلام می‌کنند راه اشاره‌شده در قرآن دو راه بیش نیست. راه انبیاء و راه شیاطین و راه نور و راه ظلمت و نتیجۀ اعمال هم دو مقصد بیش نیست. 1-بهشت برای متقین 2- دوزخ برای کافران. برای رسیدن به این دو منزل، انتخاب به دست انسان‌هاست و در این قصّه برای اهل فکر و خرد درس و عبرت است.
توضیح آیات 105 تا 122: در این 18 آیه، خداوند متعال به حیات یکی دیگر از پیامبران بزرگوار و زحمات و مشکلات جلو راهش اشاره دارد تا حیات این بزرگوار درس و عبرتی باشد برای یاران و پیروان رسول خدا (ص) و تسلّی خاطری باشد برای حضرت خاتم (ص).
قهرمان این میدان حضرت نوح (ع) است که 950 سال قومش را به توحید، وحدت و عبادت خدای واحد دعوت کرده است. مع‌هذا توفیق چندانی در مأموریت خود نداشته تا جایی او را اذیت کرده‌اند، از حضور خداوند درخواست نابودی قومش را کرده است و خداوند تمامی مشرکان و کافران را با طوفان سنگینی نابود و غیر از افراد قلیلی که در کشتی نوح زنده مانده‌اند، کره زمین از وجود انسان‌ها و حیواناتِ زنده خالی‌شده و بعد از نشستِ کشتی، زندگی تازه‌ای روی کرۀ زمین شروع شده و به همین خاطر است به نوح (ع) ابوالبشر ثانی بعد از آدم می‌گوییم.
خداوند متعال در آیۀ 121 این درس می‌فرماید: «إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ» (این قضیه و ماجرا نشانۀ روشنی است از روند حیات انسان‌ها در تاریخ. مع‌هذا اکثر انسان‌ها در کنار این حوادث بدون درک و فهمِ واقعیت‌ها گذر می‌کردند و می‌کنند و به خداوند متعال ایمان نمی‌آورند و در مسیر شیطان حرکت می‌نمایند). پس (ای محمد (ص)) شما هم از مخالفت و جبهه‌گیری مشرکان مکه زیاد نگران مباش و باقدرت و صلابت و ایستادگی راهت را ادامه بده. إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ
ربنا تَقَبَّلْ منّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ وَتُبْ عَلَینَآ إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
وصلي الله تعالي علي سيدنا و مولانا محمد و علي آله و اصحابه و من دعا بدعوته الي يوم الدين
این مطلب را به اشتراک بگذارید
