روز سه شنبه مورخ 3/ اسفند/1395 در ادامه کلاسهای هفتگی ماموستا ملاقادر قادری در مسجد قباء پاوه درس سیصد و پنجاه و دوم تفسیر قرآن کریم (درس ششم تفسیر سوره مبارکه شعراء) با موضوع آیات 123الی 159ارائه شد.
در ادامه ، درس مذکور جهت استفاده دوستداران و علاقمندان كلام الهی درج شده است.
کلاس تفسیــر قــرآن کـریـم توسط حاج ماموستا ملا قــادر قــادری
درس سیصدو پنجاه و دوم
درس ششم سوره مبارکه شعراء آیات 123الی 159
*موضوع درس *
1- بیان و ذکر و شرح مختصری از حیات حضرت هودِ پیامبر و قوم جنایتکار او (ص)
2- بیان و ذکر و شرح مختصری از حیات حضرت صالحِ پیامبر و قوم فاســد وی
** ترجمــه آیـــات**
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ ﴿123﴾
قوم عاد مانند سایر اقوامِ مخالفِ رسالتِ انبیاء، همۀ پیامبران را رد و تکذیب کردند.
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿124﴾
زمانی حضرت هود که خداوند او را برای عشیره و قومش مبعوث فرمود، به قومش گفت: از خدا بترسید تقوای خدا را رعایت کنید.
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿125﴾
من رسول و فرستادۀ خدا هستم. امین هستم و صادقانه به شما می‌گویم خدای رب‌العالمین را به‌عنوان پروردگار خود قبول کنید.
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿126﴾
تقوای خدا را رعایت و از من پیروی و اطاعت کنید.
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿127﴾
من در برابر ارشاد و تبلیغ و زحمتم اجر و مزدی نمی‌خواهم. اجر و مزد من با خدای رب‌العالمین است.
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ ﴿128﴾
عادت شما این است در هر بلندی با هوی و هوس منزل می‌سازید. آیا به این عملتان خوشحال هستید؟
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ﴿129﴾
شما قصرها و قلعه‌های زیبا و محکم بنا می‌کنید. تصورتان این است در کنار این قلعه‌ها جاویدان و همیشه می‌مانید؟
وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ﴿130﴾
شما قسی‌القلب هستید هرکسی را تنبیه و مجازات کنید، با روش ظالمانه همچون جباران او را کیفر می‌کنید.
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿131﴾
پس تقوای الهی را رعایت و از من به‌عنوان پیامبر و رسول خدا اطاعت و پیروی کنید.
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿132﴾
از نافرمانی خداوند و عصیان الهی دوری‌کنید. خداوند خیلی به شما کمک کرده است. اهل انصاف باشید.
أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ ﴿133﴾
خداوند در امر دامداری و اعطای اولاد، به شما لطف و محبت داشته و مساعدت فرموده است.
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿134﴾
به شماها باغات سرسبز و چشمه‌های روان عطا فرموده است.
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿135﴾
اگر در این راهِ کفر و غفلت حرکت کنید، می‌ترسم به عذاب الهی گرفتار آیید.
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ ﴿136﴾
قوم هود به وی گفتند: خود را خسته نکنید چه ما را نصیحت کنی و چه نکنی، گوش‌های ما آمادگی برای شنیدن حرفهای شمارا ندارند.
إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ ﴿137﴾
(قوم هود مجدداً هود را مورد خطاب قراردادند) و گفتند: این مطالب و نصایح شما افسانه و مطالب پوچ است.
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿138﴾
ما را به عذاب تهدید می‌کنید؟ ما هرگز مجازات نخواهیم شد.
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿139﴾
قوم هود او را تکذیب و با رسالتش مخالفت کردند. ماهم آن‌ها را نابود کردیم و در این ماجرا نشانه‌هایی از قدرت الهی نمایان است. مع‌هذا اکثر افراد جامعه دنبال شیطان‌اند و به خداوند ایمان نمی‌آورند.
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿140﴾
به حقیقت پروردگار تو ای محمد توانا و مهربان است.
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ ﴿141﴾
قوم ثمود پیامبران الهی را تکذیب و برنامۀ رسولان را انکار کردند.
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿142﴾
زمانی که برادر و همشهری آن‌ها حضرت صالح فرستادۀ خدا به آن‌ها گفت: تقوای خداوند را رعایت کنید
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿143﴾
من برای شما رسولی دلسوز و امین و صادق هستم.
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿144﴾
پس تقوای خدا را رعایت و از من پیروی و اطاعت کنید...
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿145﴾
من در برابر این ارشاد و تبلیغ، سود و مزدی از شما نمی‌خواهم. اجر و پاداش و مزد من با خدای رب‌العالمین است.
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ ﴿146﴾ آیا چنین تصور می‌کنید برای همیشه با امنیت و نعمت می‌مانید.
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿147﴾
این باغ‌ها و چشمه‌ها برای همیشه ماندگارند.
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ ﴿148﴾
من هر گز اهل ایمان را طرد نمی‌کنم.
خیال می کنیداین زراعت و کشتزارها و نخلستان‌های مثمر و با میوه‌های شیرین همیشه می‌مانند.
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ ﴿149﴾
از کوه‌ها خانه‌های مجلل می‌سازید و در آن‌ها به عیش و نوش می‌پردازید تصور می‌کنید همیشه می‌مانند.
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿150﴾
پس بیدار شوید و از خدا بترسید و از من به‌عنوان سفیر الهی، پیروی کنید.
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ ﴿151﴾
از اهل اسراف و تندرو و اهل تبذیر، فرمان‌برداری نکنید.
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ﴿152﴾
مراد به اهل اسراف، مفسدین فی‌الارضاند که اهل فساد و ضد اصلاح‌اند.
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿153﴾
قوم صالح به حضرت صالح گفتند: ای صالح به نظر ما شما دیوانه و سحر شده هستید و عقلانیت خود را ازدست‌داده‌اید.
مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿154﴾
شما مثل ما انسانی بیش نیستید. اگر صداقت دارید معجزه‌ات را به ما نشان بده تا باور کنیم.
قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿155﴾
صالح فرمود: این شتر معجزۀ من است که به اذن خداوند به من ارزانی شده است. آب روستا یک روز برای این شتر و یک روز برای شما.
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿156﴾
این شتر را آزار ندهید. این شتر، شتر عادی نیست. اذیت و تلف نمودن آن موجب ناراحتی خداوند و نزول عذاب سنگین است.
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ ﴿157﴾
قوم صالح یک روز شتر و ناقۀ صالح را از پای درآوردند و او را نحر (ذبح) کردند و سپس از اقدام خود پشیمان شدند.
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿158﴾
بعد از کشتن شتر (معجزۀ صالح) خداوند قوم صالح را دچار عذاب و مصیبت کرد. این حادثه نشانۀ قدرت و عظمت الهی است. مع‌هذا بجای اخذ درس و عبرت، اکثر افراد در خط شیطان حرکت می‌کنند و حاضر به قبول ایمان نیستند
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿159﴾
به حقیقت ای محمد پروردگار شما قدرتمند و توانا و مهربان است.
*** توضیح و تفسیر آیات و نتایج درس***
توضیح آیات 123 تا 140: در این ۱۸ آیه، خداوند علیم و حکیم به مأموریت یکی دیگر از رسولان خود حضرت هود (ع) اشاره دارد. آیات فوق جهد و جهاد و طمأنینه و ثبات و استدلال و نصیحت و دلسوزی این بزرگوار را نشان می‌دهند و همچنین جهل و لجاجت و کفران نعمت قوم هود را معرفی تا موضوع برای رسول خدا (ص) تسلی و برای مشرکین مکه و سایر ملت‌های منحرف هشدار و عبرت باشد. عاد نام قبیله‌ای است که در یمن زندگی می‌کردند و ازنظر مالی و ساخت و بنای منزل و خانۀ مجلل در ارتفاعات و در صنایع‌دستی ماهر و در ظلم به یکدیگر مستثنی بودند. خداوند متعال از بین آن‌ها حضرت هود (ع) را مأمور کرد که آنان را به توحید دعوت کند شاید بیدار شوند. قوم عاد در جواب هود (ع) گفتند: خود را خسته مکن. نصیحت و امربه‌معروف شما در درون ما بی‌اثر است. ما مطالب شمارا افسانه می‌پنداریم. دعوت هود به توحید و مخالفت قومش، سال‌ها ادامه داشت عاقبت خداوند آن‌ها را با باد صرصر (شدید) نابود کرد که شاید سرنوشت آن‌ها درس و عبرت شود برای دیگران. ولی در کمتر کسی این حادثه اثر گذاشت.
توضیح آیات 141 تا 159: در این 19 آیه، خداوند متعال به مأموریت یکی دیگر از سفیران خود به نام حضرت صالح (ع) اشاره کرده است. این بزرگوار از قوم ثمود بود که در منطقه‌ای بین مدینۀ منوره و شام زندگی می‌کردند. قوم ثمود خوش‌گذران و اهل رفاه و باغدار و دامدار و خیلی قوی و قدرتمند در شکل و هیکل بودند و خانه‌های مجلل را در درون کوه‌ها می‌ساختند. رفاه دنیوی آن‌ها را به فساد و بی‌دینی و ظلم کشانده بود. خداوند از بین آن‌ها حضرت صالح (ع) را به جهت ارشاد و راهنمایی مبعوث فرمود. حضرت صالح (ع) آن‌ها را به توحید و اعتدال و تقوا دعوت کرد. قومِ ثمودْ، حضرتِ صالح و تمامی رسولان الهیِ قبل از وی را تکذیب و از او بهانۀ ارائۀ معجزه کردند. معجزه هم معرفی کرد اما اثرگذار نبود. معجزه را که یک شتر خاص بود، از بین بردند. خداوند به آنان ۳ روز مهلت داد شاید تجدیدنظر کنند. در برابر مهلت و هشدارِ خداوند، عصیان و لجاجت آن‌ها بیشتر شد. خداوند به حضرت صالح و پیروان وی ابلاغ کرد محل را ترک کنند و سپس آن‌ها را همراه تمامی ثروتشان، با زلزله نابود کرد که شاید درس و عبرت باشد. مع‌هذا اکثر افراد جامعه درس نگرفتند و در مسیر شیطان حرکت کردند. أَللَّهُمَّ أَحْفَظْنا مِنْ کَیدِ الشَّیْطانِ وِ وِفِّقْنا لِما تُحِبُّ وَ تَرْضی یا رَبَّ الْعالَمیِنَ
ربنا تَقَبَّلْ منّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ وَتُبْ عَلَینَآ إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
وصلي الله تعالي علي سيدنا و مولانا محمد و علي آله و اصحابه و من دعا بدعوته الي يوم الدين
این مطلب را به اشتراک بگذارید
