سلسله سادات عالي درجات برزنجه از قديم الايام در مناطق غربي ايران به گسترش علم و فضل و شريعت و طريقت نامبردار بوده اند ، سيد عبد اللطيف حسيني فرزند مرحوم سيد اسماعيل و نوادة شيخ محمد غزائي از سلسله سادات بزرگوار برزنجه و بزرگ خاندان لون كه اولاد و احفاد شيخ اسماعيل مشهور به « گرده له » هزار ميردي برزنجي شهر زوري هستند.
سيد عبد اللطيف به سال 1312 ه.ش در روستاي لون سادات از توابع شهرستان كامياران يا به عرصة وجود نهاد ، در اوان صباوت در مكتب مرحومه خاتون مريم ، قرآن كريم را ختم كرد ، سپس بر طبق سنت و روال ديرينه طلبگي راهي حجره ها گرديد ، به سال 1326ه.ش مرحله ابتدايي را در خدمت استاد فرزانه كلا سعيد عبدالغني حسيني لوني ( دائي خود ) آغاز نمود و از تصريف زنجاني تا جامي را در تدريس آن فقيه سامي تحصيل نمود .
در سال 1333 ه.ش در حلقة درس ابن عم خويش استاد ملا سيد علي حسيني لوني كتاب هاي درسي رسمي چون شرح نظام و سيوطي را بهره برد ، تا در سال 1335 عازم مدرسه دره تفي مريوان گرديد و محضر ملا محمود جوانرودي عالم بر جسته و نامبردار خطة كردستان و كرمانشاهان را درك كرد و حاشية ملا عبدالله يزدي و گلنبوي آداب را در مدرس آن بزرگوار خواند ، در سال 1337 به شهر پاوه آمد و در جمع مستعدين تدريس مرحوم حاج ملازاهد ضيايي(حاج ماموسا) ، از درس گلنبوي برهان مستفيد گرديد ، مرحله منتهي را به دولت آباد روانسر عزيمت نمود و به سال 1337 ه.ش ، در اواخر مستعدي خود فيض محضر استاد باهر و فاضل وارع ماموسا ملا عبد المجيد موحدندري را يافت ، كتاب هايي چون مختصر المعاني و جمع الجوامع و شرح المنهج و مادة آخر اثر دو جلدي (تخفه) را در محضر ايشان به پايان رسانيد و در سال 1341 ه.ش ، به دريافت اجازة افتاء و تدريس علوم اسلامي از آن بزرگواز نائل شد.
بنا به ابراز و اصرار و الحاح شادروان غلامعلي خان اردلان از مؤمنين متدين و اعيان اصيل و اشراف متصف به صفات حميده ودين پروري و تقوي ، براي هميشه تدريس و اقامه و جمعه و ارشاد اهالي را در روستاي گل سفيد روانسر عهده دار گرديد و تعداد فراواني از طلاب و مستعدين از افاده و تدريس ايشان در طي سال ها بهره برده و مجاز گرديده اند .
وجود سعادت آلود و سيادت مسعود اين بزرگوار علاوه بر فضل و فقاهت به زيور تقوي و حيا آراسته بود ، و در دوازدهم ماه آبان 1378 در روانسر بر رحمت ايزدي پيوست. رحمه الله عليه .
این مطلب را به اشتراک بگذارید
