درس نهم.... آیات 101 الی 114 سوره مبارکه نحل

روز سه شنبه مورخ 20/ آبان/1393 در ادامه کلاسهای هفتگی ماموستا ملاقادر قادری در مسجد قباء پاوه درس دویست و هفتاد و سوم تفسیر قرآن کریم (درس نهم تفسیر سوره مبارکه نحل) با موضوع آیات101 الي 114 ارائه شد.

در ادامه ، درس مذکور جهت استفاده دوستداران و علاقمندان كلام الهي درج شده است.

 

کلاس تفسیــر قــرآن کـریـم  توسط حاج ماموستا ملا قــادر قــادري

درس دویست و هفتاد و سوم

درس نهم سوره مبارکه نحل آیات 101 الی 114

*موضوع درس *

1- دروغ در اسلام امر زشتی است

2- دروغ سرچشمه همه گناهان است

3- کفر بعد از ایمان بدترین کفر است(ارتداد)

4- امنیت در رشد اقتصاد و رفاه موثر است

5- شکر نعمت (به معنی قدرشناسی) درحفظ امنیت و ازدیاد رزق موثر است

6- مسلمانان حق دارند از حلال خداوند بخورند و از زینت دنیا استفاده کنند و از خالق خود شاکر و ممنون باشند

** ترجمــه­ آيــات **

وَإِذَا بَدَّلْنَا آيَةً مَكَانَ آيَةٍ ۙ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُنَزِّلُ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مُفْتَرٍ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ﴿101﴾

هرگاه خداوند به جای آیه ای از قرآن کریم، آیه دیگری را بر پیامبرش نازل کند و به مصلحت مردم آیه قبلی را نسخ و «کَاَن لَم یَکُن» تلقی نماید با وجود اینکه خداوند بیشتر آگاه به صَلاح بندگانش است معهذا کافران حمله خود را به پیامبر بیشتر می کنند و می گویند: ادعای نسخ یک تهمت و افتراء به خداست. این نوع برداشت و تهمت مخالفان رسالت، سرچشمه اش از جهل و ناآگاهی کافران است.

قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُسْلِمِينَ﴿102﴾

ای پیامبر به کافران بگو: قرآن را خداوند به وسیله جبریل امین نازل کرده است. نزول قرآن به جهت هدایت و حفظ  و پاسداری از اهل ایمان و وسیله ثبات مومنین و بشارت و راهنمائی است برای پیروان دین و اهل اسلام.

وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ ۗ لِسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ﴿103﴾

بدون شک خداوند می داند و آگاه است به یقین این قرآن کلام خداوند است و کافران دروغ می گویند که در بین خود ادّعا می کنند که یک فرد غیر عرب آن را به محمَّد(ص) تعلیم داده است در حالیکه این قرآن عربی فصیح است . عقلاً صدور آن از یک نفر غیر عرب محال و غیر ممکن است.

إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ لَا يَهْدِيهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴿104﴾

به حقیقت و به یقین کسانی که به آیات حق و خدای خالق آسمان و زمین ایمان ندارند و با خدا و رسول و قرآن لجاجت و مخالفت می کنند خدا آنها را هدایت نخواهد کرد و توفیق نخواهد داد این نوع افراد در غفلت و تاریکی زندگی می کنند و عذاب سخت الهی در کمین آنهاست.

إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ﴿105﴾

دروغ و افتراء خصلت کافران است. رسول خدا اهل دروغ و افتراء نیست و اهل ایمان واقعی نمی توانند دروغگو باشند. دروغگوئی و افتراء اخلاق و صفت کافران است.

مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ وَلَٰكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴿106﴾

هرکسی بعد از ایمانِ به خدا، مُجَدَّداً به کفر برگردد و مرتدّ شود لعنت خدا نصیب وی خواهد شد و دوزخ و عذاب سختی در کمین اوست مگر اینکه کُفر و ارتداد جدید وی در اثر جَبر و زور و اِکراه باشد،حسب قوانین دین مبین اسلام در حال جبر، چنانچه فردی در درون ایمانش را حفظ کند و در ظاهر به کلماتی اقرار کند که بر خلاف درونش باشد این فرد معذور است.

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ﴿107﴾

کسانی که بعد از ایمان، کفر را انتخاب می کنند  این افراد عاشق دنیا هستند و تسلیم لذایذ آن، مطمئناً این نوع افراد دنیا پرست موفق نخواهند شد و خداوند چنین افرادی را توفیق نخواهد داد.

أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ﴿108﴾

خداوند به درون این نوع افراد کفر پیشــــــه کاملاً مطّلِع است، این ها چون نمی خواهند قطعاً نور ایمان به قلب آنها نخواهد رسید و خداوند بر قلب و گوش و چشم آنها مُهر عاقبت شرّی نهاده و ایــن نوع افراد بیچاره اند و به خود ظلم می کنند و غافل اند.

لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ﴿109﴾

بدون تردید این نوع افراد عوضی در دنیا فاقد جایگاه و در آخرت جزو ماندگاران در دوزخ هستند.

ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ﴿110﴾

با این حال که بیان شد کافران در گرو اعمال خود هستند و کسانیکه از اهل ایمان به خاطر حفظ عقیده از دیار خود - بعد از تحمُّل زحمت - هجرت را انتخاب کرده اند و سپس در میدان جهاد حاضر شده  و در مقابل مشکلات دنیا، صبر را پیشه کرده اند بدانند خداوند در آخرت نسبت به آنان غفّار و رحیم است.

يَوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا وَتُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ﴿111﴾

روزی را فراموش نکنید و آن روز حتماً خواهد آمد و در آن روز هرکس از خود دفاع و در برابر اشتباهات خود عذرخواهی می کند معهذا خداوند با آنها با عدل برخورد خواهد نمود و به هیچ کسی ظلم نخواهد شد.

وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ ﴿112﴾

خداوند شهر مکه یا هر شهر دیگری که این خصوصیت را دارا باشد  به عنوان مثال و نمونه مطرح می کند این شهر (مکّه مُکرَّمه) امنیت داشت و از هر سو رزق و روزی به آن وارد و سرازیر می شد خداوند متعال آنها را آزمایش کرد، مردمانش شکر نعمت را نکردند و خداوند امنیت شهر را به ناامنی و رفاه مادّی را به فقر به سبب اعمال ساکنین آن تغییر داد و این درس و عبرت است برای همه امت ها و شهر و روستاها.

وَلَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَهُمْ ظَالِمُونَ ﴿113﴾

از نشانه کفران نعمت اهل مکه این است که خداوند پیامبری به جهت راهنمائی و ارشاد آنها نزد آنان فرستاد به جای استقبال و شکر از این نعمت در مقابل او ایستادند و تکذیبش کردند و به خود ظلم کردند و خداوند بعد از این اقدامِ آنها امنیت و رفاه و اوضاع آنان را تغییر داد.

فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّبًا وَاشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ﴿114﴾

پس شما مسلمانان از زندگی کافران و کسانی که کفران نعمت کردند درس بگیرید و از روزی حلال و پاکیزه که خداوند به شما داده است بخورید و نعمت خداوند را شکر کنید اگر در ایمان و عقیده خود صادق هستید.

*** توضیح آیات، نکــات و نتــایــج درس ***

توضیح آیات 101 تا 105 : در این 5 آیه خداوند متعال چهار مطلب را برای ما تشریح و توضیح فرموده است :

اوَّل: نَسخ و تبدیل آیاتِ احکام از سوی خداوند ؛ این امر فقط به خاطر مصالح بندگان است و پیامبر اسلام(ص) نقشی در نسخ و تبدیل ندارد و هر نوع صحبت و انتساب اتهام در امر نسخِ آیات به پیامبر اسلام، افتراء و دروغ است و سرچشمه اش ناآگاهی و جهل کافران و مخالفان است.

دوُّم: قرآن را خداوند(جلَّ جلالُهُ) و به واسطه جبرئیل(ع) بر محمد(ص) نازل کرده است هر نوع صحبت خلاف این مطلب کِذب و اِفتراء است.

سوُّم: خداوند، مخالفین و مُعانِدین را توفیق نخواهد داد آنان راه کفر را بر راه اسلام ترجیح می دهند و بر بقاء خـــــود بــر کفر افتخار می کنند لذا خداوند متعال توفیق و هدایت چنین افرادی را به صلاح نمی داند.

چهارم: ایمان و کِذب و اسلام و دروغ در تضادند؛ همیشه دروغ مربوط به افراد بی ایمان و ضعیف الایمان است. مــــومن صـادق نمی تواند دروغگـــــو باشد.

توضیح آیات 106 تا 109: در این چهار آیه، خداوندمتعال(جلَّ جلالُهُ) اعلام فرموده است جایگاه مُرتَدّین دوزخ است.

ارتداد، آزادی و انتخاب فکر آزادانه نیست و علّت خروج آنان از اسلام فقط و فقط عشق به دنیا و مادّه پرستی و بخاطر مقام دنیا است و بس و کسانیکه به خاطر چهار روز زندگی دنیا، به خدا،  قرآن و اسلام پشت می­کند خداوند مُهرِ غفلت و بیچارگی را بر قلب و گوش­ها و چشم­های آنها می نهد و به جایی می رسند که ناحق را به حق و حق را به ناحق تفسیر می کنند و به زندگی دنیای خود خیلی راضی ولی در آخرت جزو خسارت مندان تاریخ هستند.

توضیح آیات 110 و 111 : در این دو آیه از کسانی تجلیل و تمجید شده است که به خاطر عقیــــده و ایمان خود آزار و اذیت و مهاجرت را تحمل کرده­اند و بر عقیده صاف و صادق خود استوار مانده و زرق و برق دنیــــا در آنها اثرگذار نبوده است و این افراد شایسته تقدیرند و در هر حال و به صورت یقین اعلام شده در قیامت  هرکس در مقابل عملش پاداش دریافت خواهد کرد.

توضیح آیات 112 تا 114  : در این سه آیه خداوند متعال امنیت، رزق و رفاه در زندگی انسانها را به هم پیوند داده و امنیت فیزیکی و اجتماعی و فراوانی رزق و روزی را امری مرتبط دانسته و شکر نعمت و قدرشناسی از نعمت دهنده را وسیله ازدیاد نعمت و امنیت و رفاه و مخالفت با برنامه خدا و برنامه رسول را کفران نعمت معرفی و به مسلمانان توصیه فرموده است نعمت­ها را قدر بدانند و در زندگی از رزق و روزی حلال استفاده کنند و از زینت دنیا بهره بگیرند و شاکر نعمت خداوند متعال باشند.

 

وصلي الله تعالي علي سيدنا  و مولانا محمد و علي آله و اصحابه و من دعا بدعوته الي يوم الدين

این مطلب را به اشتراک بگذارید

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn