نمازجمعه این هفته پاوه، با حضور مردم متدین و مومن، در محل مسجد­ جامع این شهر و به امامت حاج ماموستا ملا قادر قادری اقامه شد.

در ادامه متن کامل خطبه های نماز جمعه امروز آمده است.

به گزارش  پایگاه اطلاع رسانی دفتر امام‌جمعه پاوه؛ نمازجمعه این هفته ۱۴۰۲/۰۵/۰۶ پاوه با حضور مردم مومن و متدین پاوه در محل مسجد­ جامع و به امامت حاج ماموستا ملا قادر قادری اقامه شد

متن کامل خطبه‌های نماز جمعۀ مورخۀ ۱۴۰۲/۰۵/۰۶ شهر پاوه

بسم‌الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب‌العالمین ثم الصلوة والسلام علی رسول‌الله و علیٰ آله و صحبِه و من والا و لا حول و لا قوة الاّ بالله

السلام‌علیکم و رحمة‌الله و برکاته

از خداوند بزرگ و مهربان برای تک‌تک شما برادران عزیز و خواهران محترم، مهمانان حاضر در مسجد، خانوادۀ محترمتان و تمامی مسلمانانی که به بحث‌های جمعۀ ما علاقه دارند، درخواست سعادت، عزت و سلامتی و سعادت دارم. خداوند متعال به همۀ شما جزای خیر عطا فرماید.

عزیزان من؛ امروز در خطبه‌ها به دو موضوع و سه یادآوری اشاره می‌کنم. ۱- ایمان به آخرت موجب سلامتی دنیا و سعادت آخرت است ۲- حدیثی از پیامبر اسلام (ص) در خصوص هدیۀ ما به اهل قبور ۳- سه یادآوری (۱-عوامل عاقبت‌به‌خیری ۲-ما و عاشورا ۳-صحبتی با حجاج امسال)

بحث اول: ایمان به آخرت موجب سلامتی دنیا و سعادت آخرت است.

ایمان به قیامت و حیات بعد از مرگ یکی از ارکان عقیدۀ ما مسلمانان و رکن رکین دین مبین اسلام است. به خاطر اهمیت این رکن مهم، خداوند متعال سفیران خود را از آدم (ع) تا خاتم (ص) مسئول نموده که مسئلۀ قیامت را برای  کسانی که ایمان می‌آورند، تفهیم و تبیین و بیان کنند. چون یکی از کارهای مهم انسان مؤمن بعد از ایمان به خدا و رسول، ایمان به آخرت است. لذا همۀ پیامبران در این راستا مسئول و مأمور بوده‌اند.

بله عزیزان من؛ چون ایمان به آخرت یک امر غیبی است و کسی آن را ندیده است، به همین خاطر همواره محل اختلاف بوده و همیشه جمعی با قیامت و آخرت موافق و جمعی هم مخالف بوده‌اند.

قرآن کریم می‌فرماید: رسولان پروردگار و مؤمنین شعارشان این بوده است «کُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ» ما به پروردگار و رسولان پروردگار و کتاب‌های آسمانی و فرشتگان و قیامت و قضا و قدر ایمان داریم.

در مقابل این دسته گروهی هم مخالفت کرده و گفته‌اند: ما به قیامت ایمان نداریم و اصلاً قیامتی وجود ندارد. قرآن کریم به نقل از این افراد، می‌فرماید: «إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ» کافران به قیامت و زنده شدن و حشر ایمان ندارند و می‌گویند: ما به دنیا می‌آییم و می‌میریم و به‌جای ما گروه دیگری متولد می‌شوند و قطعاً ما زنده نمی‌شویم و مرگ را یک نوع عوض کردن پست و جایگاه می‌دانند.

امروز در روی کرۀ زمین که چند میلیارد انسان زندگی می‌کنند، تنها یک‌سوم ساکنان آن به قیامت ایمان دارند و از میان این یک‌سوم هم باز یک‌سوم ایمانشان به قیامت ضعیف است و همۀ این مصائب ازجمله ظلم و زور و فساد و بداخلاقی به این خاطر است ایمان به قیامت ضعیف است. اگر ما آگاهی و ایمان داشته باشیم و بدانیم در مقابل هر عملی چه آشکارا چه سری، محاکمه می‌شویم، از عاقبت خود می‌ترسیم.

لذا ما باید بدانیم ایمان به آخرت رکنی رکین در دین مبین اسلام است و جزو باور و عقیدۀ ماست. ما معتقدیم هر کس به آخرت ایمان داشته باشد، در دنیا آرامش دارد و گرفتار فساد و بی‌دینی و ظلم نمی‌شود و اگر مرتکب اشتباه هم بشود، توبه می‌کند. پس ایمان به آخرت و روز جزاء مایۀ آرامش و سلامتی و عزت در دنیا و سعادت و خوشبختی در آخرت است.

از ۱۱۴ سورۀ قرآن کریم در حدود ۸۶ سوره بحث قیامت آمده است پس بحث قیامت مهم است چون اگر به قیامت ایمان داشته باشیم، دزدی و فساد و مشروبات الکلی و بی‌حجابی و مواد مخدر وجود نخواهد داشت و یا کمتر است.

آیین اسلام برای حیات ما انسان‌ها چهار مرحله قرار داده است و می‌فرماید شما انسان‌ها مدتی در شکم مادرتان (بطن الأم) هستید سپس وارد زندگی دنیا (دارالحیات) می‌شوید مرحلۀ بعدی برزخ (دارالبرزخ) است؛ اگرچه ما در قبر ظاهراً جان خود را از دست داده‌ایم اما روح ما زنده است و روزی که در صور دمیده شد، از برزخ راهی قیامت و میدان حشر می‌شویم. این چهار مرحله جزو حیات ماست

برادران عزیز و خواهران محترم؛ این را بدانید در آیین ما، مرگ فنا و نابودی و آخرین مرحله از زندگی نیست. ما معتقدیم مرگ سفر از مرحله‌ای به مرحله دیگر و از منزلی به منزل دیگری است و بعد از مرگ هم انسان مؤمن و حتی کل انسان‌ها نزد ما محترم‌اند؛ اما انسان مؤمن محترم‌تر؛ لذا او را غسل و کفن نموده و بر جنازه‌اش نماز می‌خوانیم و دفن می‌کنیم و برایش دعای خیر می‌کنیم و ایمان داریم حیات بعد از مرگ تمام نمی‌شود و ما وارد مرحله دیگری از حیات می‌شویم.

عرض کردم آیین اسلام مرگ را آخرین مرحله از حیات انسان نمی‌داند به همین خاطر به ما مسلمانان می‌فرماید: برای اموات خود صدقه بدهید و بر ایشان دعای خیر کنید. اگر سبب نشر علم شده باشند، آن علم برایشان مفید است. پس مرگ در نزد ما مسلمانان فنا و نابودی نیست.

حضرت عثمان (رض) می‌فرماید: «کانَ النَّبیُّ إذا فَرَغ مِنْ دَفنِ المَیِّتِ وَقَفَ عَلیٰ قَبرِهِ وَقالَ إستَغفِروا لِأخیکُم وَ سَلوا لَهُ التَّثبیتَ فَإنّهُ الآن یُسأل» این حدیث، یک حدیث صحیح است که راویان حدیث آن را روایت کرده‌اند. پیامبر ما (ص) هرگاه کسی فوت می‌کرد به همراه جنازه‌اش به بقیع می‌رفت و در لحظه‌ای که جنازه را وارد قبر می‌کردند و بر رویش خاک می‌ریختند و کار قبر تمام می‌شد، خطاب به حاضرین می‌فرمود: این بندۀ خدا، برادر یا خواهر دینی شما بوده است، برایش دعای خیر کنید و از خداوند بخواهید از بازجویی و محاکمه‌ای که همین الآن توسط ملائکه شروع می‌شود، سربلند بیرون بیاید.

ظاهراً در عصر رسول‌الله (ص) تلقین میت به همین اندازه بوده است اما علمای ما (رحمة‌الله‌علیهم) مقداری به این دعاها اضافه کرده‌اند تا شاید کسانی که بر قبر میت حاضر هستند، فکر کنند و بیدار شوند وگرنه ما می‌توانیم بر سر قبر تنها یک دعای خیر بخوانیم و کفایت کند اما چون علما و سلف ما دلسوز ما بوده‌اند، تلقین را مرتب و منظم کرده‌اند.

به عرض شما حضار عزیز و روحانیون محترم می‌رسانم؛ نباید زیاد روی این موضوع تمرکز کنیم که تلقین و دعا نیست و نباید خوانده شود؛  شما دعا کنید شاید خداوند متعال دعای یک نفر مؤمن را قبول و وسیلۀ عفو میت گرداند.

بحث دوم: حدیثی از پیامبر اسلام (ص)

«سُئِلَ النَّبیُّ عَنِ الأیمانِ فَقالَ أنْ تؤمِنَ بِاللهِ و مَلائِکتِهِ و کُتُبِهِ و رُسُلِهِ والیَومِ الآخِرِ و تؤمِن بالقدر خیرِهِ و شَرِهِ» از پیامبر اسلام (ص) سؤال شد ایمان چیست؟ فرمودند: این است که ما به خداوند واحد و فرشتگان و کتاب‌های آسمانی و به پیامبران الهی از آدم تا خاتم و قیامت و به قضا و قدر ایمان داشته باشیم. هر یک از این‌ها مکمل دین و نقص هرکدام نقص دین است.

یادآوری اول: عوامل عاقبت خیری

بسیاری از پدران و مادران در جامعۀ ما انسان‌های خوبی هستند اما می‌بینیم در آخر عمر فرزندی ناصالح و مشروب‌فروش و معتاد نصیبشان می‌شود و این پدر و مادر محترم همواره در مسیر دادگاه و محکمه هستند. این مسئله هرگز برای آن خانواده عاقبت خیری نیست.

یا گاهی خداوند به خانواده‌ای دختری عطا می‌کند که به حرف والدین خود گوش نمی‌دهد و برای فساد به این شهر و آن شهر می‌رود و آن پدر و مادر از غصۀ دختر خود می‌میرند و عاقبت خیر نمی‌شوند.

گاهی هم قضیه عکس می‌شود و مادر خانواده در آخر عمر خود از پدر خانواده جدا می‌شود و فرزندانش را تنها می‌گذارد یا زمانی پدر خانواده فقیر بوده و سال‌ها این خانواده به فقیری زندگی کرده‌اند اما امروز کمی موقعیتش تغییر کرده و پولی به دست آورده و با دیدن سیمای زنان دیگر، زنش را در حد خود نمی‌داند و از او جدا می‌شود و فرزندانشان بی‌صاحب و گرفتار می‌شوند.

عاقبت خیری یکی از آرزوهای مهم هر مسلمان و اهل ایمان است حتی پیامبر بزرگوار در یکی از دعاهای مشهورش می‌فرماید: «اللهم اجعَل آخر عمری خواتمه» الهی از تو می‌خواهم به خاطر عزت و اسماء الحسنایت آخر عمر مرا ختم به خیر بگردان؛ اما آخر عمر ما مجهول است و باید همۀ ما دعا کنیم

مردان بزرگ و سلف صالح ما چند چیز را نشانۀ عاقبت‌به‌خیری دانسته و فرموده‌اند رعایت آن‌ها سبب عاقبت خیری است:

۱-ایمان به خدا و عمل صالح ۲-رعایت تقوی ۳-پیروی از دستورات شریعت اسلام ۴-جهاد فی‌سبیل‌الله ۵-صبر در مقابل مصیبت ۶-شکر در مقابل نعمت ۷-دعا درهرحال

خداوند متعال عاقبت همۀ ما را به خیر ختم کند.

یادآوری دوم: ما و عاشورا

امروز، روز عاشورای محرم سال ۱۴۴۵ قمری و ۱۴۰۲ شمسی است. جمعۀ گذشته به ماه محرم و روز عاشورا اشاره‌ای کردم. امروز که در روز عاشورای ۱۴۴۵ هجری قمری قرار داریم، عرض می‌کنم در ۱۳۸۴ سال پیش حادثه‌ای مؤلم و ناراحت‌کننده در جهان اسلام روی داد و قلب تمام مسلمانان را محزون و اندوهگین نمود.

عزیزان من؛ اگر صفحات تاریخ را مرور کنیم، می‌بینیم در دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری حادثه‌ای خطرناک روی داد؛ مثل قرآن سوزی امروز که همۀ ما ناراحت هستیم اما کاری هم نمی‌توانیم انجام دهیم.

در آن روز هم وقتی شنیدند به اهل‌بیت رسول‌الله (ص) و در رأس همه حضرت امام حسین (ع) اهانت شده و خونشان ریخته شده است، دنیای اسلام در غم و اندوه و ماتم فرورفت.

ما اهل سنت به نص قرآن کریم و احادیث نبوی شریف، برای اهل‌بیت رسول‌الله (ص) احترام خاصّی قائلیم و این بزرگواران مورداحترام و توجه ما هستند و جایگاه امام حسین (ع) از دیدگاه ما اهل سنت جایگاهی پررنگ و قابل‌تقدیر است.

با نگاهی به کتاب‌های اهل سنت می‌بینیم در خصوص قضیۀ عاشورا در قالب نثر و نظم به سبک و عقیدۀ اهل سنت بحث و اظهار تأسف و ناراحتی شده است. چون امام حسین (ع) به فرمودۀ پیامبر اسلام (ص) فرزند رسول‌الله است پس اگر ما رسول خدا (ص) را دوست داریم، باید فرزندشان را نیز دوست داشته باشیم.

از طرف دیگر؛ امام حسین (ع) پرورش‌یافتۀ پدر و مادری متواضع و مهربان و بزرگوار چون حضرات علی و فاطمه است. این بزرگوار در مقابل ظلم ایستاد. امروز شرق تا غرب دنیای اسلام پر از ظلم و فساد و دروغ است بطوریکه هر شهر به جهت اصلاح یک امام حسین نیاز دارد.

آن حضرت در مقابل ظلم ایستاد و شعار داد «هیهات من الذلة» من هر گز ذلت نمی‌پذیرم و در مقابل ظلم می‌ایستم. چون وظیفۀ من امربه‌معروف است و برای احیای قرآن و احیای سنت جدم آمده‌ام.

به این شیوه از مکه عازم عراق شد و در این راه جان خود و یارانش را فدا کرد. ما بر ایشان سلام و درود می‌فرستیم.

اگرچه در نزد علمای اهل سنت لعن به فردی خاص جایز نیست و سب اموات گناه است ولی بزرگانی چون شیخ سعدالدین تفتازانی می‌فرمایند: لعنت خداوند بر آمرین و قاتلین امام حسین باد چون احترام پیامبر اسلام و اهل‌بیتش را در حالی شکستند که هنوز ۵۰ سال از رحلت پیامبر مسلمانان نگذشته بود.

ازاین‌جهت علما و ادبای اهل سنت ازجمله ماموستا مولوی و ماموستا قانع و مولانا خالد نقشبندی و ماموستا وفاتی و ماموستا نالی و ماموستا حسن دزلی و شیخ عبدالکریم خانه‌شوری و صدها نفر دیگر در نوشته‌ها و اشعار خود احترام خاصی برای اهل‌بیت بخصوص شخص امام حسین (ع) قائل بودند و اشعاری سروده‌اند.

به اشعار سه نفر از این بزرگواران اشاره می‌کنم.

مولانا خالد نقشبندی می‌فرماید:

به آن نوباوۀ باغ رسالت ... به آن یکتای میدان بسالت

حسین آن سرور جمع شهیدان ... سپهسالار جمع سعیدان

ماموستا قانع می‌فرماید:

ئینتزاری فه یزی لوتفی تون عُرب و عه جه م ... غه یری آلی تاهیرینت ده سته دامانم مه که

روژی مه حشه ر چون به باری مه ینه تو بیمه حزور ... سا له به ر خاتری حوسه ینت دل په ریشانم مه که

ترجمه: یا رسول‌الله (ص)؛ عرب و عجم منتظر لطف و فیض تو هستند اما تو مرا جز به آل طاهر خود محتاج مگردان

در روز قیامت چگونه بااین‌همه بار گناه در محضرت حضور یابم؟ امید که مرا به خاطر حسین (ع) عفو فرمایی

شیخ رضا طالبانی می‌فرماید:

سنی‌ام سنی و لیکن حب آل مصطفی ... دین و آیین من و آبا و اجداد من است

شیعه و سنی ندانم، دوستم با هر که او دوست باشد ... و دشمنم آن را که با وی دشمن است

این اخلاص ادبا و شعرا و ماموستایان اهل سنت نسبت به این خانواده محترم بوده است و حق هم داشته‌اند چون احترام به این خانواده احترام به پیامبر اسلام است.

یادآوری سوم: صحبتی با حجاج امسال

خداوند را شاکرم که کرونا تمام شد و زمینۀ حج مسلمانان فراهم شد و شکر دوم را هم به‌جای می‌آورم که بین دو دولت ایران و سعودی ازنظر سیاسی بهبود حاصل شد و امسال بیش از هشتاد هزار حاجی از ایران راهی حج شدند. به حجاج محترم هم که از سفر حج برگشتند خیرمقدم عرض می‌کنیم و به آنان تبریک می‌گویم و برایشان دعای خیر می‌کنیم خداوند حج آن‌ها را قبول فرماید.

امیدواریم این سفر معنوی سبب تغییراتی در زندگی و عبادت و معاملات و سیاست و نشست‌وبرخاست آنان شود.

جمعی از این حجاج گاو قربانی نموده و مردم را دعوت کرده‌اند و به جمع زیادی غذا داده‌اند. این عمل آن‌ها، کارِ خوبی نبوده است. ما در مناطق کردنشین سه مراسم داریم ۱-تعزیه که تا حدی کنترل شده است. ۲-عروسی که از دست ما خارج شده است و در سالن‌ها برگزار می‌شود و هر چه خداوند و پیامبر و دین آن را دوست ندارد در این سالن‌ها انجام می‌شود و کاری هم نمی‌توانیم انجام دهیم. ۳-مراسم حج

نکته‌ای را خدمتتان عرض می‌کنم:

یکی از رؤسای محترم دادگستری کرمانشاه که اهل لرستان بود از سفر حج برگشت. بنده به‌اتفاق چند نفر از دوستان به منزل ایشان رفتیم و تبریک گفتیم. در بین صحبت‌ها گفت؛ حاج‌آقا فردا در طاق‌بستان مراسم داریم شما هم به این مراسم تشریف بیاورید. عرض کردم من این نوع مراسمات را نوعی اسراف می‌دانم و شرکت نمی‌کنم. گفت ما هم می‌دانیم این مراسمات اسراف است ولی ما گرفتار شده‌ایم و ادامه داد من اهل لرستان هستم، پدر من بزرگ عشیره است و هزار نفر را دعوت کرده و به همه غذا داده‌ام. همسرم اهل نورآباد است و پدرخانمم هم پانصد نفر را دعوت کرده و به همۀ آن‌ها غذا داده‌ام. خودم هم فردا چهارصد نفر از قضات و همکاران را دعوت کرده‌ام و باید به آنان غذا بدهم. گفتم با این پول شما می‌توانستید ۴ بار به حج بروید و ۵۰ خانوادۀ فقیر را کمک کنید!؟

در چند روز گذشته چند نفر از حجاج منطقه را دیده‌ام و خوش‌آمد گفته‌ام. بعضاً بعد از سفر هزینه زیاد کرده‌اند. یکی از این حاجی‌های محترم گاوی را سر بریده بود و دیگری دویست نفر را دعوت کرده بود، به آنان گفتم نمی‌بایست این کار را می‌کردید. این اسراف است چه می‌شد این پول‌هایتان را به چند نفر فقیر می‌دادید؟

الآن در شهر ما یک کیلو گوشت ۵۲۰ هزار تومان است و فقرا نمی‌توانند گوشت بخرند. بهتر بود این پول که صرف خرید غذا برای امثال بنده و سایر افراد می‌شود، به چند خانوادۀ فقیر داده می‌شد تا بتوانند هرکدام چند کیلو گوشت بخرند.

شما اگر به فامیل و عشیرۀ نزدیک خود غذا می‌دهید، مشکلی نیست و مبارک است اما برای بقیۀ مردم آب زمزم کافی است. اگر ماها به آن آب زمزم راضی نباشیم به هیچ چیز دیگری راضی نمی‌شویم.

امسال گذشت اما خواهش می کنم طوری رفتار نشود که حج هم مثل عروسی از دست ما خارج شود. مردم ما محتاج و گرفتارند، در این شرایطی که گوشت کیلویی ۵۲۰ هزار تومان است می دانید بر فقرا چقدر سخت می‌گذرد؟ فرزندان آن‌ها هم دوست دارند مثل فرزند من و شما زندگی کنند اما توان ندارند.

کاش ما آن ۳۰ میلیون تومان را که به غذا داده‌ایم، به چند خانواده محتاج می‌دادیم که می‌توانستند با آن هرکدام چند کیلو گوشت بخزند.

حجاج عزیز جمعۀ قبل نبودند تا این مطلب را به عرض آنان برسانم این هفته هم هر چه توانسته‌اند انجام داده‌اند و کار از کار گذشته است ولی ان شالله همه تلاش کنیم نگذاریم این مراسم خراب شود. شما حرم مکی و روضۀ مبارک را دیده‌اید و قبر حضرت رسول (ص) را زیارت کرده‌اید. درس این سفر معنوی این است باید از امروز از اسراف و تبذیر و این نوع کارها بپرهیزید. امید است همۀ ما این مطلب را فراموش نکنیم.

جملۀ آخر:

چند نفر مریض هم درخواست دعای خیر کرده‌اند؛ از خداوند متعال درخواست می‌کنم به تک‌تک آنان شفا عنایت فرماید. خاصتاً دعا می‌کنم برای جناب ماموستا شیخ محمد قادری نجاری که برادر و دوست ماست.

در این عصر هر کس بتواند ۴ نفر مسلمان را به دور خود جمع کند و به آنان الله یاد دهد، جای تقدیر و تشکر است. از خداوند متعال درخواست می‌کنم به جناب ماموستا شیخ محمد شفا عنایت فرماید و امثال ایشان را که برای مردم مفیدند، برای جامعه حفظ فرماید. ان‌شاءالله

والسلام‌علیکم و رحمة‌الله و برکاته

این مطلب را به اشتراک بگذارید

نوشتن دیدگاه

نام

تصویر امنیتی جدید