نمازجمعه این هفته پاوه با حضور مردم متدین و مومن این شهر و به امامت حاج ماموستا ملا قادر قادری اقامه شد.

در ادامه متن کامل خطبه های نماز جمعه امروز آمده است

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دفتر امام‌جمعه پاوه؛ نمازجمعه این هفته ۱۴۰۲/۱۰/۲۹ با حضور مردم مومن و متدین پاوه در محل مسجد­ جامع و به امامت حاج ماموستا ملا قادر قادری اقامه شد

متن کامل خطبه‌های نماز جمعۀ مورخۀ ۱۴۰۲/۱۰۰/۲۹ شهر پاوه

بسم‌الله الرحمن الرحیم

الحمدلله رب العالمین ثم الصلوة والسلام علی رسول‌الله و علیٰ آله و صحبِه و من دعا بدعوته و سلم تسلیماً

السلام‌علیکم و رحمة‌الله و برکاته

از خداوند بزرگ و مهربان برای تک‌تک شما خواهران و برادران عزیزان حاضر در نمازجمعه و تمامی کسانی که به خطبه‌های ما گوش می‌دهند و از آن‌ها استفاده می‌کنند و تمامی مؤمنین درخواست عزت، سعادت، توفیق و سلامتی و سعادت دارم.

عزیزان من؛ امروز در خطبه‌ها به سه موضوع و دو یادآوری اشاره می‌کنم. ۱- آیۀ ۱۲۸ سورۀ مبارکۀ توبه در خصوص دلسوزی پیامبر اسلام (ص) نسبت به امتش ۲- پیامی از پیامبر اسلام (ص) که به ما می‌فرماید: در عصری که عصر فتنه است، تنها سپر برای مؤمنان قرآن کریم است. ۳- جمله‌ای از حضرت علی (کرم الله وجه) ۴- دو یادآوری (۱- مشکلات مردم با جهاد کشاورزی ۲- مشکلات مردم با منابع طبیعی)

بحث اول: آیۀ ۱۲۸ سورۀ مبارکۀ توبه در خصوص دلسوزی پیامبر اسلام (ص) نسبت به امتش

خداوند بزرگ و مهربان و پروردگار علیم و حکیم را شاکریم از اینکه پیامبری را برای هدایت ما فرستاده که همیشه دلسوز ما بوده است و کتابی را فرستاده که سراپا علم و معرفت و دلسوزی است و در حقیقت این کتاب نازل شده تا بشر را از ظلمات و تاریکی نجات دهد و به‌سوی نور و خوشبختی هدایت نماید.

تردیدی نداریم خداوند متعال حضرت خاتم (ص) را برای نجات بشریت فرستاده است قرآن کریم می‌فرماید: ما پیامبر را فرستاده‌ایم تا بشر را خارج کند «مِنَّ الظُّلُماتِ إِلیٰ النّوُرِ» از ظلمات و تاریکی به‌سوی نور و روشنایی و از بت‌پرستی به توحید و خداپرستی هدایت کند.

در این راستا پیامبر بزرگوار اسلام (ص) ۲۳ سال (۱۳ سال در مکه و ۱۰ سال در مدینه) در سفر و حضر جهد و جهاد کرد تا بنی‌آدم را به سعادت دعوت نماید.

تاریخ نویسان از حضرت ابوبکر (رض) نقل می‌کنند که آن بزرگوار می‌فرماید: باوجودآنکه ما را از مکه بیرون کردند و مهاجرت کردیم، در روز نمی‌توانستیم حرکت کنیم چون ما دو نفر بودیم و اگر ما را پیدا می‌کردند، به ما ضربه می‌زدند؛ مع‌هذا پیامبر اسلام (ص) به هر کس از چوپان و یا کاروانیان و هر جمعیتی در طول مسیر می‌رسید، مدتی آن‌ها را نگاه می‌داشت و به آنان دین را آموزش می‌داد. این پیامبر بزرگوار در مکه و مدینه و سفر هجرت دلسوزی به خرج داده و حتی لحظه‌ای از تعلیم دین کوتاه نمی‌آمد.

یاران آن بزرگوار می‌فرمایند: در لحظه‌ای که در حجرۀ حضرت عایشه (رض) از دنیا خداحافظی کرد، اهل‌بیت آن بزرگوار مانند حضرت علی (رض) و فاطمه (رض) و زید در کنارش نشسته بودند. در لحظه آخر عمر مبارکش مرتب می‌فرمود: «أمَّتي أمَّتي» و همواره غصۀ امتش را می‌خورد.

پس پیامبر عزیز ما در دوران حیاتش و در حین مرگ و بعد از مرگش برای ما که امت آن بزرگوار هستیم، دلسوز بوده است. اگر ما نسبت به آن حضرت وفا نداشته باشیم در قیامت جوابی نخواهیم داشت.

خداوند متعال در آیۀ مورداشاره (۱۲۸ توبه) می‌فرماید: «لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ» ما پیامبری را از جنس خودتان برای شما فرستاده‌ایم که عرب و قریشی و مکی و از خانواده‌ای معروف است. این پیامبر (ص) چه در زمان حیاتش و چه در زمان مرگش برایش سخت است که مسلمانان در هر قارۀ دنیا از طرف ظالمان و فاسدان دچار مصیبت و ناراحتی شوند. در زمان حیاتش خیلی حریص بوده که مردم مکه و مدینه و کل دنیای معمورۀ آن زمان به اسلام ایمان بیاورند. حال سیرت آن بزرگوار و جانشینان آن بزرگوار که علمای امت هستند، حریص‌اند که مسلمانان به‌سوی دین بیایند و به‌سوی فساد و بداخلاقی نروند. پیامبر بزرگوار اسلام نسبت به مسلمانان هم مهربان و هم رئوف بوده است

مهربانی یک خصلت درونی است و رئوف بودن هم محبت درونی است و هم اقدام خوب و مفیدی برای انسان است و رسول‌الله (ص) خیلی دوست داشته ما از عمل خود نتیجه خوب بگیریم و خوب زندگی کنیم.

به‌عنوان نتیجۀ این بحث عرض می‌کنم پیامبر ما خیلی دوست داشته امتش اشتباه نکنند و به دوزخ نروند؛ بر هیمن اساس به ما امر فرموده عاقل باشیم و رو به سمت دین بیاییم، اگر گوش کردیم کار خوبی انجام داده‌ایم و اگر گوش ندادیم در آیۀ ۱۲۹ سورۀ توبه خداوند به پیامبر اسلام (ص) می‌فرماید: «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ» اگر گوش ندادند و به تو پشت کردند ناراحت مباش؛ وظیفۀ تو تبلیغ است اگر گوش دادند فالحمدلله و اگر گوش ندادند، از آنان نترس و به خداوند توکل کن و خدا را حافظ خود بدان و مطمئن باش خداوند از تو و دینت پشتیبانی خواهد کرد.

خداوند متعال در آیۀ ۴۴ سورۀ زخرف خطاب به پیامبر اسلام (ص) و امتش می‌فرماید: ای رسول و ای امت رسول‌الله (ص) گوش کنید؛ «وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَكَ وَلِقَوْمِكَ ۖ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ» قرآن کریم شرف و عزت و آبرو و سعادت است. مفسرین ذیل «لَذِكْرٌ لَكَ» می‌فرمایند: یعنی «ای شَرَفٌ لَکَ و عِزَّةٌ لَکَ» قرآن برای شما شرف و عزت و آبروست. اگر در کنار قرآن باشید، قطعاً ضرر نخواهید کرد.

قرآن کریم تنها برای خواندن نیست بلکه باید کسی باشد ما را راهنمایی و مفهوم آیات قرآن را تدریس کند. همیشه امت پیامبر اسلام (ص) زمانی که موفق شده‌اند به قرآن کریم تمسک نموده و در مسیر رسول‌الله (ص) قدم برداشته‌اند.

بحث دوم: حدیثی از پیامبر اسلام (ص)

به خدمت رسول گرامی اسلام (ص) می‌رویم و عرض می‌کنیم اگر ما در عصری آلوده و فتنه مثل این عصر که جامعه و رسانه‌ها اکثراً آلوده هستند، ازجمله تلویزیون و ماهواره و موبایل که در صفحات آنها کمتر خیر را می‌بینیم و می‌شنویم، چه باید کرد؟

دیشب برادری به من گفت: می‌خواهند شبکه‌ای مانند شبکۀ کلمه که بیشتر برای بلوچ‌هاست، برای اهل سنت کرد دایر کنند که پولش را آمریکا و کشورهای پولدار عربی تأمین می‌کنند. عرض کردم من از این شبکه نمی‌ترسم از این می‌ترسم که ما آمادگی نداریم؛ و إلّا حرف و توطئه و مشکلات زیاد است اما مشکل این است که ما خود را برای چنین برنامه‌هایی آماده نکرده‌ایم.

برای نمونه اگر ۲۰ نفر نیروی مسلح در پایگاهی باشند و به آنها خبر بدهند ۵ نفر مسلَح قرار است به آنها حمله کنند اگر آمادگی داشته باشند، حتی اگر نیروهای دشمن ۵۰ نفر هم باشد، نمی‌توانند به آنان ضربه وارد کنند. ولی اگر اعضای این پایگاه به اسلحه آشنا نباشند، خیلی سهل و آسان ضربه می‌خورند و دستگیر می‌شوند.

امروز یکی از مشکلات ما این است که آمادگی نداریم و به همین دلیل است دشمن دارد به ما ضربه می‌زند و دختران و پسران ما را دچار مشکل می‌کند و از آنان فیلم می‌گیرد و پخش می‌کند و آبروی خانواده‌ها را می‌برند. پس باید خیلی هوشیار باشیم.

آن حضرت می‌فرماید: «إذا التَبَسَتْ عَلَیکُمُ الفِتَنُ کَقِطَعِ اللّیلِ المُظلِمِ فَعَلَیکُم بِالقُرآنِ» ای امت من؛ اگر روی فرارسید و دنیا دچار فتنه شد و متحیر شدید که چه کسی راست می‌گوید و ندانستید که چگونه در شب تار قدم بردارید، قرآن را سپر خود قرار دهید و هوشیار باشید.

بحث سوم: جمله‌ای از حضرت علی (کرم الله وجه)

آن بزرگوار ۴ جمله فرموده و بنده هم امروز به هر چهار جمله اشاره می‌کنم. حضرت علی (رض) می‌فرماید: گوش کنید

«آفَةُ النِّعْمَةِ أَلکُفرانُ» آنچه نعمت را از فرد و جامعه می‌گیرد و سبب گرانی و بی‌انصافی و دزدی و خیانت می‌شود، اینست که ما شکر نعمت را به‌جای نمی‌آوریم و چون نعمت را شکر نمی‌کنیم دچار کفران نعمت می‌شویم.

در آیین اسلام آمده است خوردن غذا را با بسم‌الله شروع کنید و با دست راست غذا بخورید و غذا را از سمت خودتان بکشید. اگر مهمان داشتید، قبل از او دست از خوردن نکشید تا مهمان شما شرم نکند و سیر شود. بعد از اتمام غذا خوردن هم شکر خداوند را به‌جای بیاورید و دستتان را بشورید. این‌ها تنها مربوط به غذا خوردن است و بقیۀ قضایا هم حکم خاص خود را دارند.

شما وضو می‌گیرید اگر آب گرم بود و تمام امکانات برای وضو مناسب بود باید خداوند را به خاطر آن نعمت شکر کنید. اگر به مسافرت می‌روید و باوجود این‌همه مرگ‌ومیر جادۀ پاوه کرمانشاه که ۹۰ درصد آن اشتباه خودمان است و رانندگان با سرعت رانندگی می‌کنند و باوجوداینکه جادۀ روانسر به کرمانشاه بخصوص از سه‌راهی جوانرود به بعد چهار بانده و وسیع است و کمتر جاده‌ای در کشور این‌گونه است و هرروزه شاهد مرگ جوانی هستیم، پی اگر از سفر به‌سلامت برمی‌گردید، باید خیلی شاکر باشید.

«آفَةُ العُلماءِ الریاسة» آنچه به علما ضربه می‌زند این است که علمای اسلام به دنبال ریاست و حکومت کردن هستند؛ وظیفۀ علما این است در مسجد خدمت کنند. شاید شما عزیزان بگویید خودت رئیس یکی از شعبه‌های دادگاه هستی، به خدا ریاست من برای خدمت به شما بوده است خودتان هم می‌دانید به جهت رسیدگی به احوال شخصی اهل سنت یک امر لازم بود.

اگر علما به دنبال پست و مقام بروند، ضربه می‌خورند و پست اصلی خود را که مسجد و راهنمایی و ارشاد است، خالی و دچار آفت می‌شوند.

«آفَةُ الحُکَماءِ ضَعفُ السیاسَةِ» آفت و علت عدم پیروزی و توفیق حاکمان و مجریان و مسئولان ضعف در سیاست و عدم آگاهی در سیاست و مدیریت است. مسئولی که درس کشاورزی خوانده است چون برای فلان آقای نماینده شعار داده است و اکنون مسئول سیاسی یک شهر شده مطمئناً در ادارۀ آن شهر ناتوان و عاجز است چون از سیاست چیزی نمی‌داند. او باید برود درس سیب‌زمینی و سبزی و گوجه را به مردم یاد بدهد نه سیاست؛

پس در جامعه‌ای کسانی که درس سیاست نخوانده‌اند و در کلاس سیاست شرکت نکرده‌اند، در ادارۀ سیاست جامعه عاجزند و هرچند با دین و محترم و اهل ادب باشند، نمی‌توانند به مردم خدمت کنند.

«آفَةُ المَعاشِ سوءُ التَّدْبیرِ» اگر رزق و روزی و معاش ما خوب نیست به این دلیل است که ما تدبیر کافی نداریم. خانواده‌ای که وضع مالی خوبی دارد، اما لقمه‌ای راحت در خانه از گلویش پایین نمی‌رود و با خانواده و همسایه درگیر است، در حقیقت زندگی نمی‌کند.

مسئولان باید زمینۀ زندگی بهتر را برای ملت خود فراهم کنند اگر مسئولان ما در مدیریت متبحر و آشنا نباشند، مانند امروز می‌شود که قیمت پیاز و سیب‌زمینی و ... هرروز زیادتر می‌شود و کسی صاحب نیست.

پس این فرمایشات حضرت علی (ع) برای شخص بنده و شما عزیزان و مسئولان امر درس است؛ بدون شک قسمت اعظم مشکلات را ما خودمان درست کرده‌ایم و قسمتی از مشکلات را هم از خارج برای ما درست کرده‌اند.

یادآوری اول: مشکلات مردم با ادارۀ جهاد کشاورزی

یادآوری دوم: مشکلات مردم با ادارۀ منابع طبیعی

 امروز تصمیم گرفته‌ام به یک موضوع اجتماعی که بسیاری از ما گرفتار آن هستیم، اشاره کنم. چون به خاطر این موضع ما در دادگاه و دوستان نیروی انتظامی و ادارت جهاد کشاورزی و منابع طبیعی و شما مردم هم همگی گرفتاریم. بنده در این خصوص توضیحی عرض می‌کنم

مردم ما بدون رعایت مقررات و قانون در اراضی‌ای که انفال و منابع طبیعی است و دولت به نام خود آن را ثبت کرده، خانه می‌سازند و باغ درست می‌کنند و جاده می‌کشند.

جمعی هم در باغ خود که جزو اراضی کشاورزی است اقدام به ساخت خانه باغ و ویلا می‌کنند. ظاهر امر اگر از آنان بپرسید چرا این کار را کرده‌اند، می‌گویند: زمین و باغ متعلق به خودمان بوده و اجداد ما اینجا کار کشاورزی کرده‌اند و عقلاً و عرفاً و سنداً ما بر آن مسلط هستیم.

وقتی کسی اقدام به ساخت خانه و یا احداث باغ مو و غیره در منابع طبیعی می‌نماید، ادارۀ منابع طبیعی علیه آن شخص اعلام شکایت می‌کند و اگر در اراضی کشاورزی باغی کسی اقدام به ساخت‌وساز نماید ادارۀ جهاد کشاورزی به اتهام تغییر کاربری از این شخص شکایت می‌کنند و به استناد قانون درخواست قلع‌وقمع بنای موردنظر را می‌کند.

نکته‌ای را عرض می‌کنم.

شما در شهر زندگی می‌کنید و قانوناً مالک زمینی هستید که آن را خریده‌اید، اما بدون مجوز شهرداری نمی‌توانید در آن زمین که مالک آن هستید، اقدام به ساخت‌وساز نمایید و اگر شما صاحب یک خانۀ دوطبقه هستید و می‌خواهید طبقۀ سوم خانۀ خود را بسازید، حتماً باید از شهرداری مجوز ساخت دریافت کنید و گرنه جریمه خواهید شد.

ادارات منابع طبیعی و جهاد کشاورزی هم قانون خاص خود را دارند و طبق قانون اقدام به شکایت می‌نمایند؛ اما بعضی‌اوقات با مردم عاقلانه برخورد نمی‌کنند و مشکل درست می‌شود. وقتی از ادارۀ منابع طبیعی سؤال می‌شود که چرا مردم را اذیت می‌کنید؛ می‌گویند قانون است و از ما کاری برنمی‌آید.

در شهرستان ما در روستاهایی که هدف گردشگری هستند، مانند نسمه و شمشیر و خانقاه و غیره هر کس در باغ خود ۵۰ تا ۶۰ متر خانه باغ می‌سازد و با خود می‌گوید: شاید این ثبت جهانی اورامانات باعث شود گردشگران از آن استفاده کنند و برای ما درآمدی داشته باشد، جهاد کشاورزی می‌گوید: الا و بالله باید تخریب شود.

به مردم شریف پاوه و هرکسی صدای من را می‌شنود، عرض می‌کنم تجاوز به حریم منابع طبیعی و خانه‌سازی در باغ و زمین کشاورزی خلاف قانون است. هرچند ادارات محترم جهاد کشاورزی و منابع طبیعی قانونی کار می‌کنند، اما به نظر من آن‌ها هم اهمال می‌کنند و کما هوالحق به وظیفۀ خود عمل نمی‌کنند.

بنده ۲۹ سال است در دادگاه با ادارۀ منابع طبیعی درگیر هستم، می‌گویم: آقای منابع طبیعی؛ تو در پشت میز ریاست نشسته‌ای، مردم به منابع طبیعی تجاوز می‌کنند و بعد از چندین سال تازه متوجه می‌شوی و از او شکایت می‌کنی!

آقای جهاد کشاورزی، در خانقاه یا نسمه یا پاوه شخصی ۱۰ سال پیش خانه باغی ساخته است الآن بعد از ۱۰ سال می‌گویید: باید این خانه باغ تخریب شود. شما حقوق می‌گیرید اگر راست می‌گویید؛ بروید و به کسانی که بدون مجوز اقدام به ساخت خانه باغ می‌کنند، اول تذکر و هشدار بدهید که از این کار دست بکشند.

واقعیت این است ساخت خانه باغ نیاز به مجوز ادارۀ جهاد کشاورزی و تصرف و کار در مرتع نیاز به اجازۀ ادارۀ منابع طبیعی دارد اما شما مرتکب تخلف می‌شوید و سپس از این‌وآن خواهش می‌کنید و به وکیل پول می‌دهید تا خانه باغ شمارا تخریب نکنند.

هفتۀ گذشته با رئیس ادارۀ جهاد کشاورزی تماس گرفتم و گفتم: شما اهل نودشه هستید و می‌دانید مردم نودشه در باغ خود خانه باغ کوچکی برای استراحت و بیل و کلنگ خود ساخته‌اند. شما گزارش کرده‌اید یک شخص اهل روستای شمشیر ۱۶ متر خانه ساخته است و باید تخریب شود. گفتم: در ۱۶ متر بز هم زندگی نمی‌کند اگر آن را تخریب کنید بدون شک غیر از دشنام برای دادگاه و نیروی انتظامی و جمهوری اسلامی نتیجه‌ای ندارد.

شخصی ۱۰ سال است دارد ثمر باغ انگور خود را برداشت می‌کند و بعد از ۱۰ سال تازه شما علیه وی اقامۀ دعوی می‌کنید که باید این باغ انگور تخریب شود. پس شما در طول این ۱۰ سال کجا بوده‌اید؟

روزی رئیس‌کل وقت دادگستری کرمانشاه جناب آقای عدالتخواه به منزل ما آمد و از ایشان خواستم باهم به روستای هجیج برویم و قبول کردند. در درۀ نجار توقف کردیم و از ایشان خواستم پیاده شود.

خانه باغی را به او نشان دادم و گفتم: آن خانه باغ دو قسمت است؛ در قسمتی از آن صاحب باغ و همسرش زندگی می‌کنند و در قسمت دیگر گاو و گوسالۀ خود را نگهداری می‌کنند. ادارۀ جهاد کشاورزی تقاضای تخریب آن را نموده است. اگر من این کار را انجام دهم هم باغ و هم گاو و گوساله‌اش از بین می‌روند و در قبال این تخریب و ویرانی دادگاه و نیروی انتظامی و جمهوری اسلامی چه چیزی به او می‌دهند؟ درحالی‌که الآن باغ اناری دارد و از باغ خود نگهداری می‌کند و دزد ثمرش را نمی‌برد و حیوانات به باغش خسارت نمی‌زنند و گاو او هم برای بچه‌هایش شیر می‌دهد.

گفت: اگر شما مفتی هستید، فتوا بدهید. گفتم: من نه مفتی و نه مجتهد هستم.

این‌ خانه باغ‌ها مشمول مرور زمان هستند و ۲۰ سال پیش ساخته شده‌اند. الآن ادارۀ جهاد کشاورزی چگونه ادعا می‌کند که تغییر کاربری است و باید تخریب شود؟ اینجا گیلان و مازندران نیست که اگر ۱۰۰ متر را تخریب کنند، با کاشت برنج هزینۀ یک سال خانواده تأمین شود و غیر از دشنام چیزی برای ما نمی‌ماند.

نتیجه این است که کار ما و کار ادارات مرتبط که زحمت می‌کشند، هر دو خلاف است؛ این ادارات روز اول باید به مردم تذکر ‌دهند تا مردم هزینه‌های میلیونی و میلیاردی نکنند نه اینکه در آخر و وقتی‌که کار ساخت به اتمام رسید، مجوز تخریب بنا را صادر کنند!؟

پس چرا وقتی‌که روز اول کار را شروع کرده به او تذکر ندادید؟ وقتی‌که شما آن خانه باغ را تخریب می‌کنید، از ابتدا تا انتها و از نوسود تا تهران دشنام است و این درد ماست.

بنده در دادگاه گرفتارم، با قاضی محترم تجدیدنظر در کرمانشاه تماس گرفته‌ام و گفته‌ام چرا حکم ما را رد می کنید؟ گفت: ما هم گرفتاریم قانون به ما می‌گوید تخریب کنید و می‌دانیم مردم هم گرفتارند. گفتم شما فرهنگ مردم پاوه را نمی‌دانید. پاوه جای یک مَن گندم زمین کشاورزی ندارد و مردم باغ دارند و باغ‌ها هم ثمر آن‌چنانی ندارند ولی خانه باغ کوچکی ساخته‌اند تا احتمالاً در سه ماه تابستان همراه خانواده در آن استراحت کنند. چرا باید محل استراحت آن‌ها را تخریب کنیم؟ و اگر این کار را کردیم چه خدمتی به آنان ارائه می‌دهیم؟ گفت: راست است اما چکار کنیم؛ قانون است.

حقیقتاً همه میدانیم قانون است، ولی بدون تردید اگر قانون را مردان دانا اجرا کنند، مشکلی نخواهد بود.

بنده به این خاطر این درد را بیان کردم شما مردم محترم ما را کمک کنید و اگر خانه باغ می‌سازید حتماً از ادارۀ جهاد کشاورزی مجوز بگیرید یا استخری بسازید و بر روی آن خانه باغ بنا کنید و اگر قصد دارید در اراضی منابع طبیعی ساخت‌وساز کنید، مجوز بگیرید.

لذا از شما مردم محترم شهرستان خواهش می‌کنم اگر می‌خواهید در باغ خود خانه بسازید حتماً مجوز بگیرید و اگر می‌خواهید در اراضی منابع طبیعی ساخت‌وساز نمایید، اجازه بگیرید و از مسئولان هم تقاضا می‌کنم مقداری منطقه و سیاست و اوضاع را در نظر بگیرند و کاری نکنند فردا جوابی نداشته باشند و کاری نکنند مخالفت و جبهه‌گیری در منطقه درست شود.

والسلام‌علیکم و رحمة‌الله و برکاته

این مطلب را به اشتراک بگذارید

نوشتن دیدگاه

نام

تصویر امنیتی جدید